54. YIL
Bizim yaş kuşağına hatırlatmak isterim. 7-8 hatta 14-15 yaşlarında iken bile 50-60 yaşında birisinden bahsedildiğinde: ‘’ ohooo amma da yaşlıymış! O hala yaşıyor mu?’’ diye sorardık. Sanki geçen 50-60 yıl değil de birkaç asır gibi gelirdi hepimize… Bugün artık 70 li yaşlardayız. Kendimizi orta yaşlarda görüyoruz. En azından ben öyle görüyorum. Şu an elinizde okuduğunuz GÜNEŞ GAZETESİ de tam 53 yılını tamamlayıp 54. Yılına girdi. Bugün için ulusal basında bile bu kadar uzun süre yaşamını sürdüren çok az sayıda gazete vardır. Bu bir rekordur. Sahibinden, çalışanına herkes için haklı bir guru kaynağıdır. Üstelik de kalitesinden ödün vermeden bu işin başarılması ayrı bir gurur kaynağıdır. Bu (basın) dünyasının içinde olan bir arkadaşınız, bir abiniz olarak yayınlanan bazı gazetelerin sponsor bulup, bu sponsorları överek hayatlarını sürdürdüklerini midem bulanarak izlerken Güneşin kıymetini daha da iyi anlamak mümkün olabilmektedir. Olayı biraz daha açmak isterim. Bugün bazı küçük yerel gazeteler bu sayı Ali veya Veli Bey sayısı olarak çıkarılmaktadır. O, Ali veya Veli Bey gazetenin o sayısının tüm baskı masrafını karşılamakta ve kendisine o sayıda 300-500 adet gazete ayrılmaktadır. Buna karşılık hiç hak etmediği övgülerle göklere çıkarılarak çekilen yağ ile karşılığı ödenmektedir. Merdiven altında 2-3 kişi ile üretim yapan insanların yüzlerce kişiyi istihdam eden büyük fabrikatör olarak tanıtıldığını gördüğüm çok olmuştur. Halbuki GÜNEŞ ‘te böyle bir abartı olmadığı gibi haksız suçlama, aşağılama, ya da yargısız infaz da olmamıştır. İşte bu yüzden bu yıl 53. Yılı tamamlayıp, 54. Yılına yol almaktadır.
Benim Güneşte 33. Yılım dolmuştur. 1991 yılında Gazetemizin kurucusu Rahmetli Hikmet Altıntaş’ın vefatı nedeniyle bugünkü sahibi Sayın Ferudun Altıntaş’ın kısa bir süre kararsızlık geçirdiğini, tek başına bu işi ne kadar götürebileceği kuşkusunu taşıdığını görünce her hafta yazı desteği vereceğim sözü ve başkaca bazı etkenlerle yola devam kararı alınmıştır. İyi ki de öyle bir karar alınmış ki büyük bir başarı ile bugünlere gelinmiştir. İşte böyle bir söz verinin arkasında durabilmek için bu dolan 33 yıl içinde bir hafta bile atlamadan yazılarımı yetiştirmeye çalışmışımdır. Hatta uzun süre yurtdışında olduğum zamanlarda bile görevimi hiç aksatmamışımdır. Size bir sır vermek istiyorum. Lisede fen bölümünü okudum. Hukuk Fakültesinde çok kalın kitaplarda, Arapça, Farsça kelimelerle çokça haşır neşir oldum. Bütün bunlara karşın kompozisyon olarak yazdığım yazılarda kendimce eksiklikler hissederdim. Ama inanın yaza yaza kendimi geliştirdim. 3-4 tane derleme ve 2 tane bizzat kalemimden çıkma kitap yazdım. Bu durum tamamen Güneşe her hafta yazı yetiştirmek için elimin klavyeden uzak kalmaması sayesinde olmuştur. Bir başka faydasını daha söylemeden geçmeyeceğim. Toplumun içinde okuyan, dinleyen, ilerisini gören ve mutlu bir ülke özlemi ile yanıp tutuşan bir kişi olarak yapılan haksızlıklara bu sayfalarda isyan ederek, çarpıklıkları okuyucularımla paylaşarak mutlu olduğumu paylaşmak isterim. Hele bir de okuyucularımda dönüş olup, bazı yazılarım nedeniyle aldığım övgüleri görünce mutluluğumun kat kat arttığını da söylemek isterim. Nice yıllara GÜNEŞ GAZETESİ…. Teşekkürler sevgili okurlar…
.jpg)
