FATSA’NIN GÖZYAŞLARI...
Nazlı bir sevgilidir Fatsa...
Her an bir buse kondurmak gelir içinden...
Bir yerlere gidersin... Taa uzaklara... Belki de yakınlara...
Nereye gidersen git...
Yine de en güzeli, sevgiliye dönüştür yeniden...
Sevgiliye giden mesafeleri özler ve seversin sevgili yüzünden...
Bazen yanında olsan da kavuşamazsın...
Onu mutlu görmek istesen de göremezsin...
Boş yere sorma “Neden?” diye...
Fatsa’nın da içinde bulunduğu bu topraklarda “kavuşmak” diye birşey yoktur çünkü...
Onun içindir ağıtlar...
İşte o yüzdendir feryatlar...
Tam da bu nedenle...
Bir yanda sevgilidir perişan halde gözyaşları döken...
Diğer yanda “aşık” sıfatıyla aynı perişanlıkta sen...
“Boş yere sorma...” demiş miydim?
Sevgiliyi acılar içinde görmenin acısıdır yaşadığın...
Belki de kendi kendimize yazdığımız bir kaderdir bu...
Hem de bildiğimiz kaderle hiç mi hiç ilgisi olmayan...
Herkes sevgili niyetine Fatsa’yı diline dolar da...
Yine de bilemezsin...
Riyakar kim, yürekten seven kim?
Onsuz yapamadığın sevgilinin “böğrüne” hançer saplandığında...
Arş-ı alaya vardığını zannettiğin feryatların duyulmaz bir türlü...
Sonu gelmez azaplar içinde “yanıp yanıp kül olmak” tek çaredir artık...
Hediyeler vermek, mücevherler almak istersin ona...
İçinde kelebeklerin uçuştuğu Fatsa’yı görmek istersin “sevgili” diye...
Bütün saflığın ve o sevdalı yüreğinle istersin ki...
Stadyuma Fatsa’nın gururu spor adamlarından birinin adı verilsin...
Kültür Sarayı’nda ve sokaklarımızda sanatçılarımızın adı okunsun...
Caddelerimizde başarılı yöneticilerimizin adı olsun...
“Zavallı Fatsa’nın” dağı taşı tar-u mar edilmesin...
Mesela bir “kent konseyi” olsun bu şehrin...
Hem de bütün sorunlarını enine boyuna tartışabildiği...
Bolaman, Elekçi kıyıları öyle bir düzenlensin ki; bir daha ıssız ve yalnız kalmasınlar...
Caddeleri ve trafiği öyle berrak, öyle iç açıcı olsun ki; gelen bir daha gelsin...
Kültür, sanat, spor ve sosyal yaşama dair dev adımlar atılsın...
Bu kapsamda Hamlık, Çullu ya da Yedikapı’ya harika tesisler kurulsun...
Özellikle çocuklara, gençlere, kadınlara ve yaşlılara yaşam alanları sunularak değer verilsin...
Daha doğrusu “insana” değer verilsin...
Tüm bu mücevherleri ve daha fazlasını sevgiliye hediye etmek ve yüzünün güldüğünü görmek istersin.
Uğradığı mağduriyetler ve ilgisizlik sonucu acılar içindedir zira sevgilin...
O acıların iki katı da senin yüreğinde yuva yapmıştır ama...
Hiç birşey gelmez ki elinden...
Feryattan başka birşey dökülmez ki dilinden...
Kafana şunu iyice kazı artık... Bu topraklarda “kavuşmak” yoktur.
O yüzden sevgiliye hediye alacaksın diye kuyumcunun önünde beklemekten vazgeç...
Görmüyor musun kapalı olduğunu?
Belli ki; acil bir işi çıkmış...
Ne bileyim; belki cumaya gitmiştir.
Düğünü ya da cenazesi de olabilir.
En iyisi; işine gücüne bak sen...
HOŞÇAKALIN
.jpg)
