İlk sırada Tokat, ikinci sırada ORDU geliyor. Sonraki sıralarda İzmit ve Ankara bile var. Beni ilgilendiren Ordu’nun ikinci sırada olmasıdır. Aslından bu husus elle tutulur, gözle görülür şekilde hissedilmektedir. Bir zamanlar 8 milletvekili çıkaran ilimizde bu sayı birer birer düşmüştür. Bunun nedeni önlenemeyen göçlerdir. Bugün Beykoz ve Şişli’de bazı semtlerde Mesudiye mahalleleri vardır. Yani mahallede oturanların çok büyük bir bölümü Mesudiye’den gelip buralara yerleşmiştir. 

İstanbul’da Ordulunun fazla olması, İstanbul’da yaşayan bizler için sevindirici gözükebilir. Ancak Ordu için, Ordu’da oturup da İstanbul’a göç edenler veya göç etmek zorunda kalanlar için aynı şey söylenemez. Özellikle göç etmek zorunda kalanlar için defalarca düşünmek gerekmektedir. 1980’li yıllarda bil hassa Fatsa’dan İstanbul’a bir göç akını olmuştur. O yılardaki göç akını odunu kuru olanların, çocuk okutmak veya rahat etmek için yaptığı göçler olduğundan bugünkünden çok farklı bir akındı. Bugün insanlar geçinemediği için göçmektedir. Bu acı bir olaydır. İhmal edilmemesi gereken bir husustur. Bunun altında yatan en büyük nedenlerden bir tanesi artık fındık ürününün insanları doyuramamasından kaynaklanmaktadır. Özellikle bu yıl, bugüne kadar uygulanan fındık fiyatları maliyetini bile karşılamaktan aciz kalmıştır. Bu da bundan sonraki göçün daha da yoğun olacağını ve Tokat’ı da geçip, siyasilere tokat gibi patlayacağını göstermektedir.    Kanımca göçün fındık dışındaki nedenlerinin araştırılıp, en kısa zamanda ve mutlak surette çözüm üretilmesi gerekmektedir. Yoksa Ordu merkez başta olmak üzere tüm ilçelerin giriş ve çıkışına: ‘’Son çıkan lambayı söndürsün!’’yazmak zorunda kalabiliriz. 

Son zamanda hükümete yakın kaynaklar Ordu’yu Büyükşehir belediyesi yapmak için bazı sivil toplum örgütlerinden de yardım alarak nüfusu artırma çabası içine girmiştir. Gelişmeler bunun mümkün olamayacağını göstermektedir. Emekli, rantiye gibi sabit gelirlilerin aynı gelirle Ordu veya ilçelerinde daha rahat yaşayabileceği gibi yaklaşımlar içinde olunmaktadır. Öneri (Ordu’nun İstanbul’a göre biraz daha ucuz olduğu varsayılacağından) doğru olabilir. Ancak bu, başlı başına yeterli değildir. Kaldı ki geçim sıkıntısı çektiği için göç edenler açısından lafı dahi edilmeyecek bir husustur. 

Bir kez daha yinelemek gerekirse İstanbul’a en fazla göç veren Ordu’nun bu rahatsızlığına mutlaka bir reçete yazılmalıdır.