ANNELER GÜNÜ
Her sene Mayıs ayının ilk haftası Pazar günü Anneler Günü. Bu anneler günü batılılarında ihdas ettikleri bir gün. Anneler gününü senenin bir gününe indiriyorsada iyi bir başlangıç. Annelere verilmesi gereken önemi hatırlatması bakımından da bir iyilik. Gerçek manada anneler gününü senenin bir gününe sığdırmak bizim dinimize ve örfümze göre kesinlikle doğru değil. Anneler günü doğru: Ancak doğru olmayan onun senenin bir gününe sığdırılmaya çalışılmasıdır. Bu kesinlikle mümkün değildir. Anne evlat için dünyanın en kıymetli varlığıdır. Annenin kadri, kıymeti çok yüksektir. Gerçekte senenin her günü anneler günüdür. Anneler günü olmalıdır. Hayırlı bir evlat bunu böyle kabul eder. Hatta denilmiştirki bir insanın annesi ve babası zor durumda kalsalar evlat ilk önce annesine koşacak, sonra da babasının yardımına gidecektir. “Cennet annelerin ayakları altındadır” sözü bunu en güzel bir şekilde ifade etmektedir. Annenin kadrini kıymetini ifade edebilmek için bu en önemli bir ölçüdür.
Bir annenin kundaktaki çocuğunu sevmesinden, en az bin kat daha fazla Allah cc. en sevmediği kulunu sevmektedir, buyrulmuştur. Biz burada dünya sevgisinde annenin kundaktaki çocuğunu sevmesini en yüksek bir sevgi ölçüsü olduğunu görüyoruz. Allahü’tealanın cc. insanları sevmesindeki ölçü ifade edilirken bir annenin kundaktaki çocuğunu sevmesi: dünya sevgilerinin en yüksek bir ölçüsü olduğu ifade ediliyor. Anneye bu kadar aşırı bir evlat sevgisi verilmeseydi, o anne: gençlik yıllarının en tatlı uykularını defalarca bölüp, evladının üzerine titreyemezdi. Bizi bu kadar sevgiyle büyüten bir annenin evladının başının tacı olmasına, evladının onu herkesten çok sevmesini beklemesine hakkı vardır. Diyeceksinizki bu zaten böyle oluyor. Evlatlarda iyi terbiye edildikleri takdirde annelerini büyük bir sevgiyle seviyorlar. Ancak bu evlatları eğitirken onlara anne hakkını da öğretmemiz gerekiyor. Herhalde biz burada eksiklik yapıyoruz. Ona bunu gerçek manada öğretmiyoruz. Ve neticede bunun faturasını da ödüyoruz. İslamı; şuurlu bir şekilde bilen bir evlat hiç anneye babaya veufasızlık yapıyor mu? Elbetteki yapmıyor.
Çok seneler önce bir dergide okumuştum, islam dini evladınızı size vefalı kılıyor, sizi bir tür sigorta ediyor. Yaşlılık hallerinizde evladınız sizi kayırıp gözetiyor. Sadece bunun şükrünü eda edemezssiniz deniyordu. Biz evlatlarımızı anne baba hakkını bilen insanlar olarak yetiştirirsek hiçbir sorunumuz olmaz. Oğlumuz, hanımı ile annesinin arasında dengeyi kurarak ailede huzuru devamlı tesis edebilir. Hatta bu arada evladın ailenin huzurunu temin etmek için annesi ve hanımı arasında yalan bile söylemesine cevaz verilmiştir. Burada kesin bir durum var. oğlunuzu şuurlu bir müslüman olarak yetiştireceksiniz. Annesi ve hanımı arasındaki huzuru tesis edebilsin. İnsanlar evlatlarını yetiştirmede yaptıkları eksikliğin faturasını ödüyor diyebiliriz. Temsili bir fıkra var. bir evlat eline gazetesini alıp babasının kabrini ziyarete gidiyormuş. Görenler müdahale etmişler, niçin kuran’ı kerimle kabir üstüne gitmediğini sormuşlar. Adam da babam bana bunu öğretti, kuran okumasını öğretseydi elbetteki kabir üstüne kuran’ıkerimle gidecektim demiş.
Biz dünyadaki kısacık yaşantı için evladımızı yirmi sene okutuyoruz amma: sonu olmayan ahiret hayatı için din büyüklerinin birkaç kitabını ona okutturamıyoruz. Bir insan Anne Baba hakkını bilse, hanımı ile onların arasında mutlaka bir denge kurabilir, onları birbirlerine kabul ettirebilir. Bize göre burada eksiklik ailelerin çocuklarını dini yönden iyi eğitmemelerinden kaynaklanmaktadır. Bir anne göz bebeği evladını tümü ile gelinine verip evde bir fazlalık durumuna düşemez. Gelininde kocasıyla mutlu bir aile hayatı yaşamaya hakkı vardır. Burada dengeyide erkekler kurabilirler. Annelerimizde başımızın tacıdır.
.jpg)
